Waarom het zo moeilijk is om een trauma los te laten...

Ondanks dat een trauma haar erg belemmerd in mijn leven, is het loslaten van het trauma een van de moeilijkste dingen die ze in haar leven heeft gedaan. Gespannen komt ze bij mij op haar matje zitten. Ze haalt nog een keer diep adem. 'Is ze er wel klaar voor?' vraagt ze zich af.

Ik zie dit terug bij alle vrouwen en mannen die langskomen voor een traumahealing. Bij binnenkomst zijn ze bang. Bang of heel gespannen. Ze weten niet wat ze kunnen verwachten. Ze weten dat ze het trauma willen loslaten, maar de stap om dat te doen is groot. Een trauma loslaten betekent voor haar ook een deel van haar identiteit loslaten. Het betekent dat ze een nieuw persoon wordt, maar ze weet nog niet wie ze wordt.

Ontstaan trauma

Een trauma ontstaat door het meemaken van een nare gebeurtenis die zeer intens is. Dit kan één gebeurtenis zijn, bijvoorbeeld een ongeluk, of ervaringen in een tijdsreeks, bijvoorbeeld een strenge opvoeding. Ook kun je trauma's bij je dragen van vorige levens. Tijdens mijn healings zie ik zelden wat die trauma's zijn. Ik zie symbolen. Iemand zit gevangen, een moeder die iemand afwijst, verdwaalt in de mist.

Op het moment van het ontstaan van het trauma gaan je lichaam en ziel aan de slag om zichzelf te beschermen. Het kan zijn dat je lichaam moet herstellen. Zeker is ook dat je ziel moet herstellen. Je ziel voelt zich door het trauma niet gekend en onveilig. Waarschijnlijk is je ziel zelf ook letterlijk verwond. Wat ook je trauma is, het heeft direct invloed op jouw ziel en jouw lichaam. Het trauma oplopen kost je veel energie of er komt veel (negatieve) energie jouw lichaam binnen.

Een trauma gaat niet zomaar weg. Het is een intense (negatieve) energie die in jouw ziel en/of lichaam blijft zitten. Daarmee vormt het direct een onderdeel van jou, een onderdeel van jouw identiteit. Het zit in jou, het gaat niet meer vanzelf weg.

De vrouw op het matje voor mij voelt dit ook. Ze benoemd het ook. 'Het is al zolang onderdeel van mijn leven. Ik heb er nooit over gepraat.' Veel mensen houden hun trauma geheim. Het is als rotte plek in haar ziel, waarvan ze niet weet hoe andere mensen hierop zullen reageren. Liever laat ze alleen haar 'goede' kant zien.

Trauma bewaren kost energie

Het probleem van het oplopen van een trauma is dat het veel energie kost. Jouw lichaam en ziel verliezen veel energie aan het trauma. Jouw ziel wilt het trauma graag delen met haar zielsgenoten. Want wat gebeurd is, is gewoon onrechtvaardig en erg intens voor je ziel. Wat nog over is van je energie, wilt de ervaring dus niet zo maar kwijt. Het heeft je te veel gekost.

Om het duidelijker te maken zou je je energie kunnen vergelijken met geld. Je hebt een bepaald budget. Op een dag word je gedwongen om bijna alles van je budget te investeren in een zware kei. Jouw was een gouden huis beloofd, maar je krijgt een zware, lelijke kei. Je wilt het niet, maar je hebt geen keuze. Die kei lelijk en zwaar, maar kost je veel geld. Gooi je hem weg? Nee, dat is zonde van je geld. Je neemt hem mee. Maar om hem mee te nemen, moet je maandelijks een kleine bijdrage betalen. Je doet het toch, want weggooien is zonde van het geld/energie dat je al in deze kei hebt geïnvesteerd. De kei is dag en nacht bij je, het is een onderdeel van jouw identiteit, van jouw aura, van jouw leven. Na verloop van tijd hecht je je aan die kei, het is immers jouw kei.

Trauma loslaten

Elke dag wordt het moeilijker om je trauma los te laten. De totale energie die je aan je trauma investeert wordt immers met de dag groter, jouw identiteit wordt steeds meer gebaseerd op je trauma en ook fysiek nestelt het trauma steeds steviger in je lichaam. Hoe vroeger in je leven het trauma is ontstaan, hoe dieper het in onze identiteit en lichaam is geworteld. Je weet dat het trauma je in de weg staat, maar je weet niet meer wie je was voor het trauma. Het trauma is onderdeel van jezelf geworden.

Op een dag loop je weer tegen je trauma aan. Het komt naar boven. Dat kan zomaar uit het niets komen of door een gesprek met een goede vriendin. Je besluit dat het tijd is om je trauma los te laten. Maar hoe? De eerste stap die de meeste mensen nemen is om er met iemand over te gaan praten. Naar een psycholoog of psychiater. Maar praten is vaak moeilijk. Heel moeilijk. Tijdens het praten moet je namelijk door een muur van energie heen tot je bij de kern van je trauma komt. Dat is hetzelfde als die lelijke, grote kei een uur lang boven je hart tillen.

Ze vertelt me dat ze al bij zo veel mensen is geweest, maar het trauma gaat niet weg. Het zit er nog.

Traumahealing

Tijdens de traumahealing ligt ze lekker op een matje onder een dekentje. Ze is in tranche, de staat van je hersenen is tussen wakker en slapen in. Ze is in contact met haar hogere zelf en haar ziel. Ik neem haar mee op haar reis. Tijdens deze reis vraag ik haar het trauma aan mij te geven. Ik ontvang het trauma in een vorm van energie. Ik vertel jouw zielsgroep wat er is gebeurd, de vorm van energie is duidelijk voor hen. Zelf weet ik niet welk verhaal het vertelt. Ik zie alleen de emoties. Het verhaal komt ook in de sterren te staan, in de bibliotheek van het leven. Een ieder zal weten dat dit onrecht haar is aangedaan en dat ze deze pijn hebt doorgemaakt. Daarna vraag ik het universum om haar pijn in licht te transformeren. Al de energie die ze in dit trauma heeft gestoken, komt naar haar terug. In de vorm van licht en heling.

Vanaf vandaag is ze een ander mens.