Vandaag zeg ik 'Nee'

Vandaag heb ik het gedaan: ‘Ik heb ‘nee’ gezegd!’ 'Nee', tegen de vraag of ik met iemand wil afspreken die ik eigenlijk niet zo fijn vindt. Het pleasen zit diep in me, net zoals het voldoen aan sociale verwachtingen. Het is al vanaf kleins af aan in mij gegoten dat ik 'goed' ben als ik sociaal en aardig ben en 'slecht' ben als ik even op mijzelf wil zijn of gewoon ergens ontevreden over ben. Maar vandaag zeg ik 'nee'. Vandaag mag ik gewoon even 'slecht' zijn. Wat een kracht geeft dat! Het is een grote stap en ik voel me schuldig. Maar ik heb het gedaan. En het voelt goed!

Jarenlang heb ik geleefd naar de verwachtingen van anderen. Vooral in sociaal opzicht. Met familie af blijven spreken, terwijl het mij eigenlijk alleen maar energie kost en frustraties oplevert. Ik voel ernstig de behoefte om de ideale collega te zijn en iedereen te helpen als moet. Dat ik daardoor mijn werk niet afkrijg en ladingen stress op mijn hals haal, neem ik voor lief.

Besef

Langzaam begon het te wringen en ik besefte op een dag dat het mij eigenlijk niets opleverde. Door het pleasen raak ik vervreemd van mijzelf en wat krijg ik er voor terug? Respect? Nee, juist niet. Door mijzelf op te stellen als sloof, word ik ondertussen ook als sloof behandeld. ‘Zij wilt dat best wel doen, zij zegt toch nooit ‘nee’’. En heel eerlijk gezegd, mijn humeur wordt er door dit allemaal ook niet beter op.

Mijn inzicht kwam door een familielid waar ik een slechte band mee heb. Hij stuurde een mailtje waarin hij zijn irritatie over mij uitte. Er stond veel onzin in en vooral onwaarheden. Maar bovenal legde hij de gevolgen van zijn eigen keuzes bij mij neer. En daardoor besefte ik dat wat ik ook zou doen en wie ik ook zou zijn, hij behandelt mij zo omdat ik nu eenmaal die rol inneem.

Met die rol wil ik stoppen. Dus zeg ik 'nee'. Nee, ik wil niet meer afspreken als je mij een slecht gevoel geeft.

En nu, jaren later

Deze blog schreef ik ongeveer zeven jaar geleden. 'Nee' zeggen heeft mij veel opgeleverd. Mijn leven is een stuk leuker geworden en ik voel me veel beter. Die persoon was duidelijk niet blij dat ik 'nee' zei. Hij verbrak het contact. Wat was dat fijn! Het leverde mij veel tijd, nieuwe ervaringen en nieuwe contacten op. Ik had geen last meer van zijn negativiteit, dus mijn energie blijft stabieler. Soms blijft 'nee' zeggen lastig of doet het even pijn, maar altijd levert het iets op. Want als je 'nee' zegt tegen iets, zeg je automatisch 'ja' tegen iets anders.

Om mij heen kijkende zie ik genoeg voorbeelden van vrouwen die hetzelfde meemaken. Ik zie onze moeders die zo vervreemd zijn van zichzelf door het constant pleasen, dat zij geen liefde meer kunnen geven en ontvangen. Ik zie vrouwen van mijn leeftijd en ouder die burn-outs of andere kwalen krijgen, omdat zij hun grenzen niet kunnen aangeven. Dit pleasen door vrouwen is logisch: eeuwenlang zijn wij vrouwen genoodzaakt geweest om mannen te pleasen, om zo een huwelijkspartner en inkomen te krijgen en te behouden. Het is een pure overlevingsstrategie die diep in onze genen zit.

Maar gelukkig zijn de tijden veranderd en mogen wij nu mee veranderen. Ben ik nu ineens niet aardig? Misschien niet. Tegen mijn lief en kinderen zeg ik altijd: 'ik doe aardig tegen je als jij aardig bent tegen mij.' Tot nu toe helpt me dat enorm om een goede balans te houden.